Από τον συγχωριανό μας Ηλία Γ. Τσιακοβή λάβαμε στο email του Συλλόγου την παρακάτω επιστολή την οποία δημοσιεύουμε εξ’ ολοκλήρου στην ενότητα Επιστολές – Άρθρα.
Το μήνυμα των εκλογών του Μαΐου
Του Ηλία Τσιακοβή
Τα συμπεράσματα από τις εκλογές της 6ης Μάιου είναι ευδιάκριτα, οι λύσεις όμως που η χώρα έχει σήμερα μπροστά της είναι δυσδιάκριτες και αν τελικά βρεθούν, ενδεχομένως να μην είναι βιώσιμες.
Ο λαός αποφάσισε να δημιουργήσει ένα πολιτικό τοπίο προσαρμοσμένο σε μεγάλο βαθμό στη δική του επιθυμητή πραγματικότητα.
Είναι πολλοί εκείνοι που θα υποστηρίξουν ότι οι πολίτες τιμώρησαν τα κόμματα εξουσίας, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη Νέα Δημοκρατία.
Ωστόσο το πιθανότερο είναι ότι αποφάσισαν να επιβάλλουν ένα πλαίσιο πολιτικής, που θα πρέπει να αποδειχτεί ρεαλιστικό και αυτό εξαρτάται από την άλλη πλευρά.
Κι αυτή η άλλη πλευρά είναι οι δανειστές μας.
Με τις εκλογές αυτές οι έλληνες θέλησαν να πάνε πίσω σε μια καλύτερη εποχή, τότε που δεν χρωστούσαν και δεν τους κυνηγούσαν όλοι να πληρώσουν και δεν μας στριμώχνανε με μνημόνια κλπ.
Κάνοντας αυτή την επιλογή όμως διαλύσαμε το δικομματικό σύστημα που είχαμε τόσα χρόνια και ανοίξαμε το δρόμο για νέες εξελίξεις, στην πολιτική, στην οικονομία στην κοινωνία παντού.
Βρισκόμαστε τώρα σε μια χώρα που ψάχνει το κέντρο της, ψάχνει μια νέα πολιτική ισορροπία και θα ψάχνει για αρκετό καιρό καθώς δε φαίνεται πολύ πιθανό να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας ούτε το ένα μέτωπο ούτε το άλλο.
Τα αίτια καταβαραθρώσεως του πολιτικού συστήματος είναι πασιφανέστατα. Το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες μετέτρεψαν απερίσκεπτα την Ελλάδα σε πεδίο πειραματισμών για την εφαρμογή συνταγών εσωτερικής υποτίμησης προς αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και των ασυμμετριών της Ευρωζώνης. Πίεσαν αφόρητα τα ελληνικά αστικά κόμματα, πρώτα το κυβερνών, που υπέκυψε αμαχητί, και μετά την αξιωματική αντιπολίτευση. Η κατάληξη ήταν η καταστροφή τους. Ο λαός, σοκαρισμένος από μια διετή πληβειοποίηση χωρίς καν υπόσχεση ανάσχεσης, βγήκε στους δρόμους πολλές φορές και αποσύρθηκε ηττημένος- εντέλει αντέδρασε με το τελευταίο όπλο του: διέσπειρε την ψήφο του σε πολλά μικρά μερίδια, τιμωρώντας κυρίως το δικομματισμό, τον ίδιο που τόσα χρόνια ψήφιζε από ιδιοτέλεια και αδράνεια.
Θα ήταν δύσκολο να διατηρηθεί ο συσχετισμός πολιτών δυνάμεων, όταν έχει διαλυθεί η οικονομική δομή της χώρας σε μια προσπάθεια «βίαιου εκσυγχρονισμού», μετά από τριάντα χρόνια απραξίας, όταν αποσυντίθεται η κοινωνία, όταν εκτινάσσεται ο αριθμός των ανέργων πάνω από το ένα εκατομμύριο, όταν οδηγούνται εκατομμύρια κάτω από τα όρια της πενίας.
Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που κατακερματίζεται, έχουμε και μια κοινωνία που αρχίζει και δυναμώνει στα άκρα της και αν δεν δημιουργηθεί γρήγορα ένα κέντρο, μια αίσθηση του ποιοι είμαστε και τι θέλουμε και ξέρουμε τι είναι καλό τι δεν είναι, θα βρεθούμε με πολλά άκρα να μάχονται μεταξύ τους και αυτό είναι ολέθριο.
Η χώρα μας κατά καιρούς διέθετε μεγάλους ηγέτες που είχαν παίξει κρίσιμο ρόλο στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Οι ηγέτες αυτοί κατεύθυναν με τις επιλογές τους , δίδαξαν με το παράδειγμα τους γιατί συγκέντρωναν πάντοτε ότι καλύτερο διέθετε ο τόπος, απέφευγαν τις ακρότητες και του ακραίους και στεκόταν κριτικά απέναντι στο λαϊκισμό.
Σ΄ αυτές τις εκλογές ο λαός με τα αλάνθαστο κριτήριο του έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα (το οποίο θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ΄ όψιν) με τελικούς αποδέκτες τα κόμματα αλλά και τους εταίρους μας στην Ευρώπη : Η υγιής ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη διασφάλιση και την επιβίωση της μεσαίας τάξης της.
Γιατί η πραγματική οικονομική αναθέρμανση μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν υπάρξει αναπτυξιακή δυναμική και κυρίως όταν η μεσαία τάξη έχει τη δυνατότητα να καταναλώνει .
Όσο η μεσαία τάξη καθηλώνεται οικονομικά τόσο η οικονομική αναθέρμανση επιβραδύνεται δραματικά.
Στη χώρα μας δεν είναι μόνο αναγκαίο το πρόγραμμα σταθεροποίησης.
Επιβάλλεται κι ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα που θα δώσει νέα ώθηση στην οικονομία και κυρίως θα αλλάξει την ψυχολογία του ελληνικού λαού.
Γιατί η κρίση είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων.
Και πρέπει να προχωρήσουμε για την αντιμετώπισή της με το υλικό που έχουμε χωρίς φαντασιώσεις περί ξένων σωτήρων και άλλων από μηχανής θεών.
