Από την Ελένη Γ.Τσάκαλου λάβαμε μια επιστολή σχετικά με τον πρόσφατο χαμό της συγχωριανής μας Γεωργίας Γεροΐτου η οποία διαβάστηκε και ως επικήδειος μετά την νεκρώσιμη ακολουθία.
Αγαπημένη μας Γεωργία
Εάν παρακολουθήσει κανείς με τη δέουσα προσοχή τα σοφά λόγια της νεκρώσιμης ακολουθίας, θα ήταν περιττά όσα και αν πούμε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, όταν έρθει η μεγάλη ώρα θα σε ακολουθήσουμε στο ταξίδι σου. Αυτο το γνωρίζουμε όλοι καλά αλλά αρνούμαστε να το (παρα)δεχτούμε. Γι αυτο και έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ ο ένας από τον άλλο. Αποξενωθήκαμε, χάσαμε τις αξίες και τις παραδόσεις μας. Μας παρασύρει η καθημερινότητα, τα ασήμαντα και τα πρόσκαιρα και δεν χαιρόμαστε όσα ο θεός μας προσφέρει απλόχερα δωρεάν δηλαδή την επικοινωνία, την αγάπη, την συμπαράσταση, τον καλό λόγο που εσύ Γεωργία, πρόσφερες σε όλους με τόση καλοσύνη.
Μήπως ο μαύρος καβαλάρης με τις τόσες συχνές επιδρομές του τον τελευταίο καιρό προσπαθεί να μας αφυπνίσει; Μήπως ο θεός μας στέλνει ηχηρά μηνύματα και εμείς με το κινητό μόνιμως στα αυτιά μας αδυνατούμε να λάβουμε; Μήπως ξεπεράσαμε τα όρια της ύβρεως με την τραγική έννοια του όρου; και η ομιλούσα, Γεωργία μας, ξεπέρασε πολλές φορές αυτά τα όρια. Κι αυτή τη Μεγάλη ώρα, ομολογώ ένα ανεκπλήρωτο χρέος προς εσένα και αλλά αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν και δεν <<πρόλαβα>> να τα πλησιάσω, να τα αγγίξω, να τους πω πόσο σημαντικό ήταν το πέρασμα τους από το μάταιο κόσμο. Δεν είναι καιρός πολύς που σε χαιρόμαστε να χορεύεις με τόσο κέφι και μεράκι. Υπήρξες μία χαρισματικη προσωπικότητα με επιβλητικά, πνευματικά, ψυχικά και σωματικά προσόντα. Υπερηφάνεια χωρίς αλαζονεία και έπαρση, αξιοπρέπεια χωρίς επιτήδευση, καλοσύνη και ευγένεια χωρίς προσποίηση. Συνδύαζες το αρχοντικό με την απλότητα, προσηνής με ανυπόκριτο χαμόγελο. Είχες πάντα έναν πολύ καλό λόγο για όλους διότι δεν σε κατείχαν συμπλέγματα κατωτερότητας. Με αυτά τα χαρίσματα κέρδιζες όλους από την πρώτη στιγμή. Ενέπνεες την αγάπη και αποδοχή όλων με τη στάση ζωής και με την θετική ενεργεία που εξέπεμπες. Όταν ερχόσουν στο χωριό η γιαγιά η Σάβω, η θεία σου έτρεχε να φέρει καρέκλα<< να καθίσει η Γεωργία μας >> εκεί στην πλατεία την κατάμεστη από κόσμο. Δεν το ζήτησες αυτό ποτέ, δεν είχες τέτοια αξίωση. Ήταν απλά ο σεβασμός σε μια ΚΥΡΙΑ που ξεχώριζε. Με την απλότητα σου τα κέρδιζες.
Παρηγοριά για την αγαπημένη σου κόρη Ελένη και τα αδέρφια σου Χρήστο και Βούλα, ας είναι το ουσιαστικό και σημαντικό πέρασμα σου απο τον τούτο μάταιο κόσμο.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας Γεωργία.
Ελένη Γ. Τσάκαλου
Συντ. Λυκειάρχης Γραμματέας του Συλλόγου
