Λένε ότι η φύση εκδικείται αυτούς που την περιφρονούν και δεν τη λαμβάνουν υπόψη τους. Λένε ότι η φύση πάντοτε βγαίνει νικήτρια στην αδυσώπητη πάλη της με τον άνθρωπο. Αυτό έγινε και με την τελευταία δικαστική απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων.
Το λαβωμένο ποτάμι, ο θρυλικός και αγέρωχος Αχελώος, έκανε πάλι το θαύμα του και με το ορμητικό και γιγάντιο πέρασμα του μέσα από τις δικαστικές αίθουσες του νομού Τρικάλων βγήκε νικητής και τροπαιούχος για άλλη μια φορά, αλλά με το πέρασμά του αυτό έδωσε πολλά μαθήματα στους πολυποίκιλους εχθρούς και φίλους του. Οι φίλοι του ποταμού με την απόφαση αυτή θα κοιμούνται ήσυχα και ευτυχισμένα, ενώ κάποιους άλλους ίσως να τους κυνηγούν εφιάλτες και Ερινύες και είναι πολύ πιθανόν να χάσουν τον ύπνο τους. Και για να γίνουμε πιο σαφείς η δικαστική αυτή απόφαση εμπεριέχει τα παρακάτω μηνύματα:
- Στο διάβα της ιστορίας η ελληνική δικαιοσύνη αρκετές φορές στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και τίμησε το όνομά της με τις αποφάσεις που έπαιρνε. Στη δίκη αυτή, οι δικαστικοί λειτουργοί στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και με την απόφασή τους απέδειξαν ότι ο Έλληνας δικαστής διακατέχεται από περιβαλλοντική ευαισθησία και ότι μπορεί να συγκρουστεί με συμφέροντα και δυνάμεις που προσβάλουν και βλάπτουν την κοινωνία και το κοινωνικό σύνολο.
- Τιμωρήθηκαν και καλά και δίκαια έγινε αυτό, οι φυσικοί αυτουργοί της καταστροφής και της λεηλασίας του ποταμού, οι εργολάβοι – εταιρείες που διόρισε η ΔΕΗ για τα έργα του φράγματος, όλοι αυτοί που δε σεβάστηκαν, αλλά βεβήλωσαν τον ιστορικό Αχελώο. Κανονικά στο σκαμνί του ενόχου έπρεπε μαζί με τις εταιρείες να κάθεται και η ίδια η ΔΕΗ, γιατί και αυτή είναι κύρια και συνυπεύθυνη για την ανυπολόγιστη οικολογική και χωρίς κανένα λόγο και σκοπό, το ξανατονίζουμε χωρίς κανένα λόγο και σκοπό καταστροφή που έγινε στο ποτάμι και μάλιστα πίσω από το φράγμα. Δεν είχαν κανένα λόγο οι μπουλντόζες και τα φουρνέλα μέσα στην κοίτη του ποταμού και τα τσιμέντα, τα λάδια, οι μπαταρίες, τα λάστιχα και τα παλιοσίδερα στη Λογγά, στις Γούρνες και μέσα στο ίδιο το ποτάμι.
- Η απόφαση αυτή είναι μια ηθική δικαίωση, μια ηθική νίκη, για όλους τους φίλους του ποταμού από τα γύρω χωριά(κυρίως Αετό, Αρματωλικό και Μεσοχώρα) που εδώ και 25 περίπου χρόνια μιλούσαν για την βαρβαρότητα που ελάμβανε χώρα στον Άσπρο, αλλά δεν τους άκουγε κανείς.
- Η απόφαση αυτή είναι μια ηθική δικαίωση και νίκη για το σύλλογο του Αετού που εδώ και χρόνια μιλούσε και αγωνιζότανε για την οικολογική καταστροφή στο ποτάμι, στη Λογγά και στις Γούρνες. Με την παρέμβαση του συλλόγου και τα έγγραφά του ασκήθηκε η δίωξη κατά των εταιρειών και έτσι έγινε αυτή η δίκη. Είναι ηθική δικαίωση για την εφημερίδα του συλλόγου μας, τον Αετό Ασπροποτάμου, που ανέδειξε και πρόβαλε το ζήτημα της οικολογικής καταστροφής που έγινε στην περιοχή. Είναι ηθική δικαίωση για τη Χρυσούλα την Τσακάλου που παλιότερα από τη θέση του προέδρου της ομοσπονδίας αγωνίστηκε για το θέμα αυτό, για τον Κώστα τον Καυκιά που γνωρίζει όσο κανείς άλλος το ποτάμι και που σε κάθε Γ.Σ. και από τη θέση του προέδρου του συλλόγου μιλούσε και μιλάει για την καταστροφή που έγινε, για τον Παντελή,το Γρηγόρη, το Θανάση, τον γράφοντα αυτό το άρθρο, για όλους τους Αετιώτες που όλα αυτά τα χρόνια με ανιδιοτέλεια και αγάπη μιλούσαν και αγωνίζονταν για το ποτάμι και την ευρύτερη περιοχή. Για να είμαστε όμως δίκαιοι οφείλουμε να πούμε ότι δύο ήταν τα πρόσωπα κλειδιά σε αυτή τη δικαστική επιτυχία. Χωρίς το Γρηγόρη και τον Παντελή δε θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε.
- Αν η δικαστική αυτή απόφαση για τους παραπάνω είναι ηθική δικαίωση και νίκη για κάποιους άλλους όμως είναι κόλαφος και μαρτύριο. Και αυτοί οι κάποιοι άλλοι, είναι όλοι αυτοί που άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, συνειδητά ή ασυνείδητα, χωρίς ιδιοτέλεια, κακή πρόθεση και σκοπό, ή ταυτίστηκαν με τη Δ.Ε.Η., τους εργολάβους και τις εταιρείες ή εσιώπησαν ή έμειναν ουδέτεροι στο όνομα της υποτιθέμενης οικονομικής ανάκαμψης της περιοχής και κάποιων ασήμαντων και μικρών διευκολύνσεων των εταιρειών προς το χωριό μας και κυρίως τα άλλα γύρω χωριά. Μοίραζαν καθρεφτάκια στους ντόπιους ιθαγενείς και ταυτόχρονα τους άρπαζαν το χρυσάφι. Η απόφαση αυτή είναι κόλαφος και μαρτύριο σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό για όλους αυτούς που τα πέτρινα εκείνα χρόνια που οι εταιρείες αλώνιζαν στην περιοχή και λεηλατούσαν με μίσος και βαρβαρότητα, ενώ αυτοί είχαν εξουσία, δύναμη, μόρφωση και νομικές γνώσεις, είχαν εφημερίδες και τύπο δικό τους και το κυριότερο είχαν θεσμικό ρόλο ως προστάτες και θεματοφύλακες των συμφερόντων των κατοίκων, δυστυχώς εσιώπησαν και αδράνησαν θλιβερά. Ο τοπικός τύπος την περίοδο εκείνη εσιώπησε θλιβερά, ενώ έβλεπε την καταστροφή του ποταμού και της περιοχής, για να μην πούμε λιβάνιζε τους βαρβάρους. Ούτε ένα έγγραφο ούτε μια καταγγελία, έστω μια διαμαρτυρία, για να μας κλείσουν τα μάτια, για τα προσχήματα έστω βρε αδερφέ. Άκρα του τάφου σιωπή, από όλους αυτούς τη στιγμή που ρημάζονταν και αφανίζονταν τα δασιά πλατάνια, η πλάκα, η κοίτη του ποταμού, η Λογγά και οι Γούρνες. Εκεί ζούσαν, εκεί έμεναν οι περισσότεροι από αυτούς. Δεν έβλεπαν ότι η περιοχή μας γίνονταν κρανίου τόπος;
- « Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι», λέει ο ποιητής. Το χωριό μας μικρό και ασήμαντο είναι, αλλά με μεγάλο ηθικό ανάστημα και παλεύει με τα θηρία και τους γίγαντες για το δίκιο του. Η δικαστική απόφαση του μονομελούς πλημμελειοδικείου Τρικάλων περιέχει όμως και ένα μεγάλο δίδαγμα για όλους τους Ντοβροϊτες. Το δίδαγμα αυτό λέει ότι ένα χωριό ,ένας σύλλογος όσο μικροί και αν είναι , αν είναι ενωμένοι και μονιασμένοι μπορούν να πετύχουν πολλά. «Η ισχύς εν τη ενώσει». Και είναι αλήθεια ότι χωρίς το σύλλογο και την εφημερίδα του, δε θα είχαμε αυτή τη δικαστική απόφαση. Διασπαστικές κινήσεις έξω και μακριά από το σύλλογο, εμπάθειες, έριδες και διχόνοιες, μόνο κακό θα φέρουν στο χωριό μας. Μπροστά μας έχουμε το Εφετείο. Πρέπει αυτή τη μάχη του Εφετείου να τη δώσουμε όλοι μαζί, αν είναι δυνατό στο δικαστήριο να παραβρεθεί όλο το χωριό και όχι μόνο τρία άτομα όπως έγινε πρωτόδικα. Πρέπει οι μάρτυρες να πάμε πολύ καλύτερα προετοιμασμένοι με περισσότερα στοιχεία και ντοκουμέντα για την υπόθεση και όχι όπως πρωτόδικα, με περισσότερο θάρρος, τόλμη και αποφασιστικότητα, γιατί έχουμε με το μέρος μας όλο το δίκιο. «Η δύναμή σου πέλαγος η θέλησή μου βράχος». Μπορεί τα συμφέροντα να είναι πολλά και μεγάλα, αλλά το δίκιο είναι με το μέρος μας και η αποφασιστικότητά μας ισχυρή και μεγάλη. Αυτό πρέπει να είναι το σύνθημά μας και η τακτική μας και αυτό πρέπει να φανεί και να το δείξουμε στους πάντες. Πρέπει:
α). Εδώ και τώρα να φύγουν τα τσιμέντα, τα λάδια, τα λυόμενα και τα σκουπίδια από την κοίτη και τις όχθες του ποταμού, τις Γούρνες και τη Λογγά.
β). Να καταγγείλουμε εδώ και τώρα τις αποικιακού χαρακτήρα περιβόητες συμβάσεις με τη Δ.Ε.Η.
γ). Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα η Λογγά και οι Γούρνες να επανέλθουν στην προηγούμενη κατάσταση. Να μας παραδώσουν τα χωράφια μας, όπως τους τα δώσαμε.
Η ιστορία θα κρίνει με αμείλικτο τρόπο τις ενέργειες του καθενός μας παλιές και νέες. Ακριβοδίκαια θα αποδώσει στον καθένα ό,τι του αντιστοιχεί. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι αρχαίοι προγονοί μας. Την πρώτη φορά αδρανήσαμε όλο το χωριό ασυγχώρητα και αδικαιολόγητα. Θα είναι ολέθριο και φοβερό σφάλμα να ξαναδείξουμε την ίδια αποκοτιά για δεύτερη φορά. Η συγκυρία και κυρίως το δίκιο είναι ολοκληρωτικά με το μέρος μας. Είναι πλέον καιρός ο κάθε Αετιώτης και Αετιώτισσα να βρούμε τη χαμένη μας υπερηφάνεια, τιμή και αξιοπρέπεια. Ήρθε ο καιρός να διώξουμε τη μοιρολατρία, τη μιζέρια και την κακομοιριά οριστικά και αμετάκλητα από το χωριό μας. Ο Αετός να πετάξει ξανά στους αιθέρες των Τζουμέρκων, ελεύθερος και δυνατός.
Καρανάσιος Στέλιος
