Είδαμε τον ¨Mανάβη¨. Tην βραβευμένη ταινία του Δημ. Κουτσιαμπασάκου που σιγά σιγά αρχίζει να κάνει αίσθηση και με λίγη τύχη θα ακούσουμε και …κρότο! Θα πω δυο λόγια πέρα από τα συγχαρητήρια στον Δημ. Κουτσιαμπασάκο που “επιμένει” να αντλεί από την ορεινή Πίνδο.
Μια ταινία και δυο ντοκιμαντέρ αφορούσαν το κύκνειο άσμα μιας από αιώνες παρεξηγημένης και σήμερα εγκαταλειμμένης περιοχής. Μιας περιοχής που οι ήρωες της ταινίας σχεδόν φωνάζουν: «Eδώ το λένε Πίνδος!!».
Πόσο μπορεί να φωνάξει ένας καλλιτέχνης να μην ερημωθεί ο τόπος; Όσο και να φωνάξει τόσο αυτός θα λιγοστεύει(ο τόπος). Και…τόσο οι ταινίες θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ενώ στον “Γιο του φύλακα” είδαμε ενα …μοντέλο ήρωα στα βουνά του Παχτουρίου, εδώ στον «Μανάβη» ο Κουτσιαμπασάκος είδε πως οι “φύλακες” είναι …πολλοί! Και μάλιστα ασυμβίβαστοι. «Εδώ θα πεθάνω, κι ας τολμήσουν να μου πάρουν το σπίτι» λέει ένας από τους ήρωες του έργου. Μια κανονική ταινία με κανονικούς ηθοποιούς και κανονικό σενάριο και …πολύ υπόθεση! Ο Δημήτρης επιδεικνύει μαεστρία και υποδεικνύει τη σχολή που εκπροσωπεί.
Η Σοφία η μανάβισσα είναι μια πραγματική ηθοποιός. Η γυναίκα του Βαθυρέματος δεν ¨παίζεται¨. Όλοι οι ήρωες έχουν γνώση ότι τους παίρνει η κάμερα. Κι όμως παίζουν κανονικά το ρόλο τους. Δηλαδή, τη ζωή τους. Το χιούμορ είναι άφθονο κι αστείρευτο. Είχαμε γάμους, βαφτίσια, θανάτους. Η Σοφία μας συγκίνησε με το συναίσθημα της. Η ταινία είχε και …sex!!
O Πάνος ίσως κυκλοφορήσει και δίσκο. Δεν είναι οι άλλοι καλύτεροι στο τραγούδι. Οι τέσσερις εποχές και λίγο περισσότερο ο χειμώνας δεν έδειξαν το ομορφότερο των τοπίων της Πίνδου. Γιατί οι ήρωες δεν το …επέτρεπαν. Που καιρός για τοπία! Ο Ασπροπόταμος μάλλον εγκαταλείφτηκε όσον αφορά την ομορφιά του. Απλά δεν είχε θέση στο έργο.
Μπορώ να πω περισσότερα και έχουμε να πούμε αργότερα, ωστόσο αν ψάχνει κανείς για μηνύματα καλύτερα να μην περιμένει. Δεν υπάρχουν πια μηνύματα. Κουράστηκε ο κόσμος με τα …μηνύματα. Και τι έγινε κι αν βγαίνει κι ένα μήνυμα; Θα καλυτερεύσουμε; Όχι. Κι αυτό το λένε όλοι οι ήρωες των χωριών μας. Εμείς δηλαδή. Που γυρνάμε στην Πίνδο μας κάθε καλοκαίρι, χειμώνα κι άνοιξη να ακούσουμε και να αφουγκραστούμε τη γη που μας περιμένει! Να συναντήσουμε τον μανάβη μας και να ψωνίσουμε ελπίδα, αγάπη, καλοσύνη κι αδελφοσύνη. Να μετάσχουμε στα πανηγύρια μας κι αν θέλουν κάποιοι βλέποντας την ταινία να ΄ρθουν στον τόπο μας, ας κοπιάσουν.
«Έγινε ωραίος γάμος, με κλαρίνα από δω μέχρις εκεί πήγε η νύφη, με τα κλαρίνα μπροστά και πίσω ο κόσμος!!» Ήταν η αυθεντική πανάρχαια γλώσσα της Ελληνίδας που κρατάει τις δοξασίες αυτές σαν φυλαχτό. Όσο για τα …στραβά ποδάρια, δεν ¨κώλωναν¨ με τίποτε στο παγωμένο χιόνι.
Αυτή είναι η Πίνδος. Η δικιά μας . Χωρίς καμία κρατική προστασία. Αλλού είναι τα προγράμματα φυσικού περιβάλλοντος και ιδιαίτερου κάλλους. Εμείς εδώ δεν …έχουμε κάλλος! Μόνο έναν δικό μας σκηνοθέτη που φωνάζει μπας και τον ακούσουν. Mέχρι στιγμής, τα λίγα χρόνια που απομένουν σ’ αυτούς τους μόνιμους στρατιώτες που φυλάνε τα βουνά σαν άλλες Θερμοπύλες, θα είναι μια μόνη παρηγοριά μέχρι να τελειώσει και η ιερή αποστολή του …Μανάβη!!!
Παντελής Τσάκαλος
Το άρθρο έχει {hits}322{/hits} αναγνώσεις
