Tο 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος ήμουν πάνω στο χωριό και φυσικά έγινα ιδίοις όμμασι μάρτυρας όσων λεγόταν τις τελευταίες μέρες για την κατάσταση με το κοινοτικό κατάστημα της πλατείας. Και τις 3 μέρες το μαγαζί ήταν κλειστό, καθώς, όπως μου έγινε γνωστό, ο Θωμάς δήλωσε παραίτηση από το συμβόλαιο ενοικίασης της εκμετάλλευσής του.
Το κάτω μαγαζί(Κουτσογιαννέϊκο), σύμφωνα με τις μαρτυρίες των μόνιμων χωριανών, ο Θωμάς φαίνεται να το «κρατάει» για όσο καιρό ακόμη προβλέπει το συμβόλαιο με τον ιδιοκτήτη, αλλά το ανοίγει πολύ σπάνια πλέον. Σ’όλη την έκταση της πλατείας του χωριού δεν υπήρχε κανένα τραπέζι, ούτε καν μία καρέκλα για να καθίσει κάποιος. Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική και αβίαστα σου προκαλούσε αισθήματα εγκατάλειψης κι ερήμωσης. Τόσο εμείς οι λιγοστοί επισκέπτες, όσο και οι μόνιμοι κάτοικοι, συναντιόμασταν και τα λέγαμε στα όρθια ή καθισμένοι στα πεζούλια της πλατείας. Την ημέρα για καφέ και τσιπουράκι και το βράδυ για κρασάκι και μπύρα, την «βγάλαμε ρεφενέ» στις φιλόξενες αυλές των συγχωριανών. Άλλος τα πιοτά, άλλος τους μεζέδες και οι υπόλοιποι την καλή διάθεση και παρέα. Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα, άσχετα αν είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια να περνάμε τις πολύτιμες αυτές στιγμές χαλάρωσης στην πλατεία.
Το θέμα που γεννάται όμως με το μέλλον του κοινοτικού καταστήματος, προσωπικά πιστεύω ότι είναι σοβαρό. Η πλατεία και το μαγαζί της, θεωρώ ότι είναι σημείο αναφοράς για το χωριό μας και ένας από τους κυριότερους λόγους που η πλειοψηφία από μας ανεβαίνει στο χωριό όχι μόνο τα καλοκαίρια αλλά και τις υπόλοιπες εποχές. Στο μαγαζί θα διασκεδάσεις, θα συναντηθείς και θα μιλήσεις με τον συγχωριανό, θα υποδεχθείς έναν επισκέπτη, θα επικοινωνήσεις. Νομίζω, ότι δεν ωφελεί σε τίποτε αυτή τη στιγμή η όποια εμμονή σε ατέρμονες συζητήσεις για τους λόγους που ο Θωμάς παρέδωσε το μαγαζί, σε τι έφταιξε και σε τι δεν έφταιξε κ.τ.λ. Εξάλλου ο Θωμάς, εφόσον του το επέτρεπε ο νόμος, έκανε αυτό που εκείνος θεωρούσε σωστό.
Ο βασικότερος λόγος που πιστεύω ότι δεν προσφέρουν κάτι τέτοιες συζητήσεις, είναι ο προβληματισμός των περισσότερων συγχωριανών, τον οποίο εξέλαβα ως αγωνία, για το τι θα γίνει με το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής. Κάποιοι έλεγαν ότι αν δεν γίνει το πανηγύρι με αφορμή το ότι δεν υπάρχει μαγαζί, ίσως αυτό προκαλέσει και στο μέλλον απανωτές αφορμές για να μην γίνουν κι άλλα πανηγύρια. Κάποιοι προχωρήσαν παραπέρα τις σκέψεις τους και θεωρούν ότι αν δεν γίνει φέτος πανηγύρι, τότε δεν θα ξαναγίνει ποτέ.
Είναι περιττό νομίζω να επισημαίνουμε κάθε φορά τη μεγάλη σημασία και αξία που έχει διαχρονικά για το χωριό μας το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής. Σε λιγότερο από ένα μήνα πλέον, καλείται το χωριό να βρει λύση στο θέμα που προέκυψε, όπως άλλωστε βρίσκαν λύσεις στο παρελθόν και οι παππούδες μας σε ανάλογες περιστάσεις και πάντα το χωριό μας γιόρταζε, όπως της πρέπει, την προστάτιδα Αγία του. Πρώτα λοιπόν, πρέπει να ληφθούν πρωτοβουλίες για να μην σπάσει ο συνδετικός αυτός κρίκος του χθες με το σήμερα, της παράδοσης με το θρησκευτικό συναίσθημα. Ειδικά φέτος… με τις πρόσφατες απώλειες αγαπημένων χωριανών και μάλιστα του μεγέθους ενός Πανούτσου…
Και μετά, κοιτάμε τι θα γίνει με το μαγαζί, αν και δεν νομίζω να περνάνε πολλά από τα χέρια μας. Οι εποχές είναι δύσκολες, οι
κοινωνικοοικονομικές συγκυρίες ακόμα περισσότερο, οπότε μόνο κάποιες πρωτοβουλίες από την πλευρά του Δήμου θα μπορούσαν, νομίζω, να δώσουν μια κάποια λύση. Ίσως, περισσότερα κίνητρα από τον Δήμο για τον υποψήφιο νέο καταστηματάρχη, όπως φθηνότερο ενοίκιο ή κάποιες δωρεάν παροχές, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο να ξαναλειτουργήσει το μαγαζί της πλατείας.
Τις 3 μέρες που ήμουνα στο χωριό, οι περισσότεροι ήταν της άποψης το πανηγύρι να γίνει με την οργάνωση και την επιμέλεια του Συλλόγου, εάν μέχρι τότε δεν ξανάνοιγε το μαγαζί της πλατείας. Κάποιοι μάλιστα δήλωσαν και την πρόθεσή τους για εθελοντική προσφορά στην διεξαγωγή του πανηγυριού υπό την σκέπη του Συλλόγου. Επίσης όλοι τόνισαν ότι με μεγάλη χαρά θα δεχτούν, αν υπάρξει, τον νέο καταστηματάρχη και θα τον στηρίξουν όπως έκαναν και με το Θωμά. Τα μέλη του Δ.Σ. ας τα λάβουν υπόψη όλα αυτά κι ας δουν εάν και με ποιο τρόπο θα μπορούσε να συνεισφέρει ο Σύλλογος στο πανηγύρι. Ο Αετός θα είναι πάντα περήφανος φίλε Παντελή, αρκεί να μην αναγκαστούμε ποτέ να κάνουμε έκπτωση σε υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια εμείς οι Αετιώτες.
Το μόνο καλό από την όλη ιστορία με το μαγαζί ενόψει πανηγυριού, κατά την προσωπική μου γνώμη, είναι πως δίνεται μεγάλη ευκαιρία να επιβεβαιωθεί -για όσους αμφιβάλλαμε- και να υπενθυμιστεί -για όσους το είχαμε ξεχάσει- ο άγραφος κανόνας που διέπει τέτοιους ιερούς θεσμούς της παράδοσης, όπως το πανηγύρι: Τα πανηγύρια τα έκανε πάντα το χωριό, για το χωριό . Αυτό ίσχυε, αυτό θα ισχύει πάντα στο μέλλον, αυτό είναι που θα θέτει τα όρια για την αποφυγή οποιωνδήποτε εκφυλισμών του εθίμου. Αν για κάποιο λόγο το πανηγύρι πάψει να γίνεται από το χωριό ή να μην γίνεται για το χωριό, τότε, όσο αποδοχή και να’χει, όσο πετυχημένο κι αν είναι, θα είναι κάτι διαφορετικό… Αλλά όχι πανηγύρι. Έτσι… τόσο απλά είναι τα πράγματα όταν τα λέμε με το όνομά τους, τόσο ξεκάθαρα… όσο χρειάζεται για να μην υπάρχει περίπτωση ποτέ, σε ζητήματα που αφορούν την ιστορία του τόπου μας και την παράδοση, να μπερδέψουμε τις βούρτσες με οτιδήποτε άλλο…
Ηλίας Αν. Κουτσογιάννης
Μαζί με τους Βασίλη Τσιακοβή, Γιώργο Μπακαλάκη, Αγγελική Τσέκα-Γλαβά, σε μία από τις “ρεφενέ βραδιές” στην έρημη πλατεία. Το τραπέζι και οι καρέκλες ήταν μια …ευγενική προσφορά του Μπακαλάκη.
Ο Γ. Μπακαλάκης επί του σερβιρίσματος…
Το άρθρο έχει {hits}337{/hits} αναγνώσεις
