Μια συγκινητική επιστολή από τον συγχωριανό μας Περικλή Τσάκαλο σχετικά με τον πρόσφατο χαμό δυο παλιών του συμμαθητών του Παναγιώτη Σιαναβέλη και Σοφίας Τσακάλου, λάβαμε πριν λίγες μέρες και τη δημοσιεύουμε.
Χτύπησε πάλι, ο μαύρος καβαλάρης!
Ο θεριστής με το δρεπάνι στο ένα χέρι
στον Αετό ετούτο το καλοκαίρι και πήρε
μαζί του, δύο από τους αγαπημένους
παιδικούς μου φίλους, την Σοφία
και τον Πανούτσο. Πάντα θα θυμάμαι
εκείνα τα αγνά, τρυφερά παιδικά μας
χρόνια, στης ζωής μας το ξεκίνημα,
σε κείνον τον όμορφο σχολικό μας κήπο,
που στολίζαμε και φυτεύαμε δέντρα
λουλούδια και κροκούς.
Τα ποτίζαμε να μεγαλώσουν με φροντίδα
και δίπλα η γιαγιά μου η Σαβούλα
μας προξένευε σαν τρανέψουμε
θα κάναμε το ποιο τέλειο ζευγάρι.
Ο Πανούτσος με την ξαδέρφη μου την Ελένη
έκαμαν το τέλειο ζευγάρι και γιόμησαν
όλο το χωριό παιδιά κι αγγόνια.
Σίγουρα ελπίζω στα Ηλύσια πεδία
που βρίσκεσται κάποιος καλός Άγγελος
θα φέρνει την ψυχή σας κάθε καλοκαίρι
στης Αγίας Παρασκευής το πανηγύρι
όπου οι τσούπρες και τα παληκάρια
σέρνουν λεβέντικα με χάρη το χορό.
Απλώς, ενός καλού φίλου
του τελευταίου χαιρετισμού τον ψίθυρο.
Περικλής Τσάκαλος
Βανκούβερ Καναδάς
Το άρθρο έχει {hits}355{/hits} αναγνώσεις
