Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που καμιά φορά τα λόγια δεν μπορούν να απαλύνουν τον πόνο μιας οικογένειας, ενός χωριού, μιας κοινωνίας. Όμως μπορούν να κρατούν ζωντανή τη μνήμη ανθρώπων που περνώντας έστω και πολύ σύντομα από αυτή τη ζωή άφησαν πίσω το στίγμα τους.
Στις 24 Ιουνίου είχαμε την απώλεια ενός νέου ανθρώπου του Βαγγέλη Μπικοράρου. Ένας νέος από αυτούς που κάθε γονιός θα ονειρευόταν να του μοιάσει και το δικό του παιδί. Ο Βαγγελάκης ήταν ένα πρόσχαρο παιδί, εργατικότατο, πρόθυμο, φιλικό, με πολλές αρχές και άτομο συνειδητοποιημένο. Στο άκουσμα της είδησης όλα τα Αετιόπουλα λύγισαν. Έστω και με τη λίγη παρέα που έκαναν στο χωριό. Εκτίμησαν το φίλο τους για όλα του τα προσόντα.
Για μας τους μεγαλύτερους η θλίψη είναι απέραντη. Στους αγαπημένους μου φίλους Χρήστο και Ελένη, στη Δημητρούλα αλλά και στους παππούδες τους εύχομαι ολόψυχα κουράγιο και δύναμη για να θυμόμαστε εσαεί τη μνήμη του Βαγγελάκη.
Πρότασή μου προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου:
Να ονομαστεί το καινούργιο γήπεδο του χωριού μας “ΣΤΑΔΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΙΚΟΥΡΑΡΟΣ”
Αγαπημένε μου Βαγγέλη σου εύχομαι
Καλό Παράδεισο.
Γούλας Παναγιώτης
Το άρθρο έχει {hits}415{/hits} αναγνώσεις
